de laatste lange route van 2015...

Wie vaak fietst, hoopt diep vanbinnen wel eens te weten hoever hij in één dag fietsen kan... Bij mij is dit gevoel niet anders . Je hoort vaak dat mensen deelnemen aan een brevet van 200 km of meer .Dat was ook mijn bedoeling in 2015 , maar het is er uiteindelijk nooit van gekomen.

Gisteren was het een ideale dag om de raceschoenen aan te trekken en een langere rit te maken .Het beloofde een mooie lentedag in putje winter te worden. Een koude start ,maar nadien een heerlijk zonnetje ... Een prima dag om enkele uurtjes in de velomobiel te vertoeven en daarbij te genieten van al wat de revue voorbij gleed... 

Om 8u 30 vertrok ik in het schemerlicht richting Wervik waar ik de leie zou volgen tot aan het kanaal naar Zeebrugge .

Bij de doortocht te Kortrijk viel mijn aandacht aan een St.Bernardhond die los liep en de voorbijrijdende fietsers aanklampte. Er was geen spoor van het baasje ...De hond had me in eerste instantie nog niet gezien en stilletjes hoopte ik dat dat zo zou blijven .Maar niet opvallen met een voertuig van bijna 3 m is niet bepaald eenvoudig ... Toen de hond me in de smiezen had , zette die meteen koers richting strada .Nu weet ik dat die honden niet meteen bekend staan als agressieve honden , maar helaas ook niet als kleine , lichte hondjes... Aangekomen bij de velomobiel richtte de hond zich op , zette zijn poten bovenop het instapgat en begon mijn gezicht af te dweilen...Het was even happen naar adem en daarna kon ik de poten van de hond opheffen en zo "Bernard "wegduwen en hem duidelijk te maken dat dit niet gewenst was.Terug op de grond, kreeg die meteen een ander slachtoffer in het vizier en kon ik mijn reis zonder veel erg verder zetten.

Op de splitsing met het kanaal naar Gent,Brugge en Zeebrugge volgde ik het kanaal rechtdoor tot waar ik het kanaal richting Damme tegen kwam. Vandaar zette ik koers richting Brugge . Eenmaal de Brugse kinderkopjes verteerd , ging de reis verder via het kanaal naar Oostende, waar ik enkele kilometers de kustlijn volgde om tenslotte in Nieuwpoort de frontzate naar Diksmuide te nemen. Vandaar begon de duisternis al in te vallen .Gelukkig lag de eindmeet maar 25 km ver meer...

                             

                                                                                                                            

ik waande me af en toe in de begingeneriek van " secret Army "

                                   

     langs de Frontzate... herinneringen aan de oorlog...

                                                                     

                                                                          Diksmuide

Mijn oorspronkelijk geplande rit was 198 km, door een iets ander traject te nemen kwam ik uit op 221 km.

Het verwonderde dat er nog jus in de benen zat om nog wat verder te rijden. Ik kan dus nog een heel stuk verder fietsen ... Alweer een uitdaging voor 2016... 

6213,8818 miles further...

Vorige week was het zover... de teller liep vlotjes de 10000 km voorbij.  Nog een grote 250 km te gaan en met 10660 km op de teller , zullen mijn eerste 10000 km met de badkuip een feit zijn.
Bij de aanschaf van de strada had ik nooit gedacht dat ik zoveel tijd zou vertoeven in de mobiel... Laat staan dat ik in minder dan 10 maanden al meer dan 10000 km zou afleggen. Mijn jaargemiddelde strandde vroeger steevast op een 7000 km .Dit jaar wordt het een stuk meer.
De meeste afstand leg ik af tijdens mijn vrije tijd .Het woon-werkverkeer bedraagt ongeveer 2500 km per jaar.
Ondertussen heb ik al heel wat meegemaakt op de weg ... gaande van wuivende mensen tot mensen die obscene gebaren maken . Ook in het verkeer verliep het niet altijd vlotjes . Onoplettende fietsers of wandelaars , autobestuurders die van een parking komen en zomaar het fietspad oprijden. Ik kwam het , zoals iedere fietser , al tegen .Sommige drukke plaatsen ontwijk ik nu bewust. Defensief rijden en het kenbaar maken van je aanwezigheid door het gebruik van de claxon maken soms het verschil.
Opvallen is naar mijn mening de boodschap .

Aan de badkuip is er in een jaar tijd ook het één en ander veranderd. Er werd een risse astro demper geplaatst ,vooraan werden er vorige week 2 stugge veren en nieuwe glijbussen gemonteerd . ( het dokkerende geluid van weleer is daarmee volledig weg , oef ! ) Ook aan de verlichting heb ik extra aandacht besteed . Het is altijd mijn betrachting geweest om zo goed mogelijk gezien te worden in het verkeer .De strada werd vooraan en achteraan voorzien van ledstrips en op de lamphouders staan 2 sigma powerled evo's . Een 2-tal weken maakte ik de definitieve vlaggenmast . Hij is voorzien van knipperende ledstrips voor en achter en een wimpel in de belgische driekleur .

Van pech werd ik ook niet gespaard... 4 lekke binnenbanden en 3 kapotte buitenbanden  , 2 bracketklemmen ,een kapot kettingwiel, een gat in de body door de demper en niet te vergeten : 2 aanrijdingen ,waarvan 1  met als gevolg een neusreconstructie en 2 maanden out voor de herstelling ).

Ik heb geleerd om steeds een materialenkoffer met de belangrijkste materialen en binnenbanden bij me te hebben . Het koffertje weegt wel anderhalve kilo , maar zonder waag ik me niet meer op de weg . Ik heb een fietsbijstandverzekering af gesloten , maar deze gebruik ik enkel als noodoplossing.

Een snelle rijder ben ik niet ... mijn gemiddelde snelheid op lange afstand (+ 100 km) is om en bij 32 km / h . Daar ben ik best tevreden mee .

De reclame op de badkuip staat er jammer genoeg nog steeds niet op... Ik nam sinds augustus 2 maal contact op met de verantwoordelijke .De mevrouw liet me weten dat ze er nog aan dacht , maar blijkbaar vergeet ze het telkens weer... Jammer ... Geduld is een mooie deugd , maar het mag niet eeuwig duren... Nog even wachten en dan ga ik op zoek naar een andere firma .

dec 2014 en 660 km op de teller

nov 2015 en 10396 km op de teller

 

een nieuwe vlaggenmast en nieuwe kopzorgen...

Gedurende enkele weken experimenteerde ik met de vlaggenmast. Om overdag wat meer op te vallen , kwam er een 2de en langer lint bij. Van beide linten werd de reflecterende strip verwijderd ,zodat er meer fluo-groen te zien is. Onlangs kreeg ik een grote Belgische 3 kleur en deze wil ik versnijden tot een wimpel van 50 cm lengte en 30 cm hoogte. Dit wordt een werkje voor de komende weken...

Om in het donker meer gezien te worden werd er een dikkere vlaggenmast op de trekhaakbeugel gemonteerd . In de mast zijn er aan de voorzijde 2witte ledstrips ingewerkt en aan de achterzijde 1 rode ledstrip en een rode "topstrip"

Om de zaak af te maken en vooral om de batterij te sparen , heb ik er een pinkerdoos tussen gemonteerd . Wie mij nu niet ziet ,kijkt helemaal niet...

Kopzorgen ....

Vorige week had ik een diepere put niet voortijdig gezien toen ik vlotjes aan het rijden was. Een hevige " bonk" en een sterk rubber geurtje lieten me verstaan dat het niet goed zat... Het rechter voorwiel liep bovenaan tegen de wielkast en de band tekende af in het wielgat. Na het demonteren van de veerpoot , zag ik dat de die door de body zat... ( een mens zou van minder in z'n haar krabben )

Binnenin is de body opgestoken...

Aan de buitenzijde het omgekeerde...

Gelukkig was ik gestopt bij een garage en daar had men rondsels liggen die groter waren dan het gat in de body. Toen deze gemonteerd waren , kon ik vooralsnog mijn weg huiswaarts vervolgen.

Intussen weet ik dat er een groot rondsel onder de rubberring dient te liggen, waarop de body steunt.Dat was helaas niet het geval...er zat enkel een rubber tussen de veerpoot en de body... De bewuste veerpoot maakt sindsdien wel een  vervelend licht dokkend geluid op wat minder vlakke wegen. Ik heb deze al eens open gedaan en voorzien van nieuw vet , maar het geluid komt na enkele kilometer terug opzetten.

Op een forum zag ik dat het geluid kan voortkomen van de rubbers. Deze week monteer ik nieuwe rubberringen .Ik zal er ook wat meer monteren ( met extra rondsels ertussen ) zodat ik wat hoger van de grond sta. ( Hier in de omgeving zijn de straten rijkelijk bezaaid met half ronde fietsdrempels waar de onderkant vd strada steevast over sleept. ) 

Het zou ook kunnen dat de veerpoot nu wat teveel speling heeft in het gat vd body en dat de wrijving het geluid veroorzaakt.. Hopelijk is het euvel binnenkort verholpen ...

Bij het nazien vd de veerpoot merkte ik dat er een moer waarmee het frame aan de body is bevestigd , was losgekomen. Een eenvoudige klus was het niet ... de moer bevindt zich binnenin de middengoot en die is enkel met een héél lange sleutel te bereiken. Gelukkig kan je met een stokje en wat tape wonderen verrichten...

veiligheid en comfort

Na vele reacties van bezorgde vrienden en medeweggebruikers, heb ik besloten om een vlaggenmast te bevestigen op de houder van de trekhaak. Ik had zo mijn bedenkingen over de vlaggenstokjes die in de handel verkrijgbaar waren ... daarom heb ik een eigen versie samengesteld...

Het uiteinde van een vishengel leek me uitermate geschikt voor de job... sterk en zeer flexibel... Het geheel heb ik vastgezet met siliconenlijm op een draadstang van M 10 die op zijn beurt vastgemaakt is op de beugel van de trekhaak.

Een gewoon vlaggetje heb ik niet overwogen en een trikevlag lijkt me dan weer te groot... dus werd het uiteindelijk een stuk reflecterende riem vastgelijmd op een buisje dat net over de hengel schuift.

Door de stevigheid vd draadstang (60 cm ) kan de vlaggenmast nooit tegen de body terecht komen...

Gisteren volgde dan de ultieme zichtbaarheidstest... op een rotonde waar je als velomobilist bijna onzichtbaar bent door een haag...

Tijdens mijn rit kwam er een auto uit de richting waar de zwarte auto op deze foto komt aangereden. Ondanks het reflecterend lint werd ik helaas niet opgemerkt door de bestuurder ... Tot een botsing kwam het gelukkig niet .Mijn toeter deed de bestuurder nog net op tijd stoppen. Het is mogelijk dat mijn lint te klein is om opgemerkt te worden .Daarom overweeg ik nog een lint bij te plaatsen. Hopelijk worden de linten dan wel gezien.... 

Tijdens de langere tochten is het aangenaam om wat muziek te horen. Ik schafte me onlangs een U-boom speaker aan .

Een behoorlijk groot ding dat 360° muziek via bluetooth laat horen. De U-boom kan gemakkelijk bovenop de wielkast van het achterwiel geplaatst worden.De speaker heb ik in een vijverfiltermatje gewikkeld zodat alle schokken gereduceerd worden en het geluid niet belemmerd wordt.

Het geheel wordt met klittenband aan de kapstok gehangen en kan prima bediend worden. Het geluid klinkt heerlijk door de smurfenmuts . Voor nieuwsgierige blikken is de U-boom onzichtbaar "weggemoffeld". Het is beslist een prima aanwinst die bovendien ook vuil-en waterdicht is !

Als je op iets kostbaars wacht, duurt iedere dag een eeuwigheid...

Begin juni was het zover... de strada vertrok naar Elen voor een facelift.

Mijn bakje werd zorgvuldig geboeid op de aanhanger en voorzien van een bijkomend net ( je weet maar nooit... ). Het zou volgens de weerman , een turbulente rit worden... Op de tocht werd ik overal aangestaard door verwonderde blikken...Men zag precies een buitenaards voorwerp voorbij komen... Heerlijk om al die mensen te zien kijken....

Na een 3 uur durende tocht kwam ik aan te Elen .De badkuip stond nog netjes op zijn plaats en het net bleek eigenlijk overbodig te zijn . We namen de fiets de badkuip er zo af... ( handig ,als je met 2 bent.... )

Etiënne wreef in zijn haar bij het zien van de neus en bekeek die meteen  langs alle kanten. Hij ontdekte dat er een behoorlijke scheur in het frame zat...  ( Ongelooflijk dat dit me niet was opgevallen.... ) waarschijnlijk was die wat opengetrokken door het gebruik na de botsing ( 1500 km )

De dag nadien zou een expert de schade komen opmeten en zijn verslag doorsturen.Na lang wachten kwam er maar geen nieuws van de verzekering en ik werd er zowaar wanhopig van... Gelukkig had EMVelomobiel een kopie van het bestek waaruit bleek dat de expert akkoord ging om een nieuw frame te monteren ipv het oude te herstellen . ( Dit omdat de garantie anders niet meer zou gelden.) En de strada zou hersteld en volledig herspoten worden op kosten vd verzekering .

Half juni was de neus hersteld en werd hij werd voorzien van een eerste verflaag . Begin juli werd dan de aflak erop gebracht .Men kon dus beginnen met alles te monteren... 

Ik had de badkuip graag terug gehad om op zondag 26 juli mee te rijden met de Gentse liggers op de Gentse buitenband.... Helaas kreeg ik vandaag om 18 h ,een bericht van Etiënne ,dat hij nog een paar uur nodig had om alles af te werken....Het zou dus niet lukken ... We maakten de afspraak om op dinsdag de strada op te halen.

Eigenlijk ben ik niet echt ontevreden ... Vandaag stond er een sterke wind en het gedacht dat de aanhangwagen omkiepert bij een stevige rukwind ,doet me huiveren.  

Ik had het nooit kunnen denken dat ik mijn bakje al zo zou missen na 8 weken... gelukkig is het weerzien nabij en kan ik er terug invliegen...

 . 

Een zware voet...

Zaterdag deed ik een rit langs de Belgische kustlijn van Oostende naar Middelkerke . Ik hoorde plotseling een raar geluidje , maar dacht dat ik ergens was opgereden .Een 5 tal km later hoorde ik nogmaals een vreemd geluid ,die ik maar niet kon plaatsen. Ik dacht er niet meteen aan om te stoppen. Ik reed tussen een mensenmassa door en veel publiek lokken door stil te staan ,zag ik niet zitten. Héél kort daarna werd het duidelijk wat er aan de hand was... Opeens leek het of mijn benen te kort waren en het terugschakelen lukte ook al niet meer... De klemmen waar de trapas mee vastgemaakt is aan de trapasboom waren gebroken.

Gelukkig sleep ik altijd een materiaalkoffer mee in de strada,zodat ik steeds iets bij heb om problemen ( tijdelijk ) op te lossen. Met enkele snelbinders kon ik de trapas min of meer op zijn plaats houden voor de komende 60 km.

Naar mijn bescheiden mening zijn die klemmetjes wel wat licht gemaakt... of behoor ik tot de groep rijders met " een zware voet " ? Toegegeven , ik heb vorige week de belcantour gereden en dit is een rit met om en bij de 1600 hm's .

Aan de leeftijd en de gereden km's zal het wel niet liggen .De strada is van 2013 en heeft momenteel 6800 km op de teller. 

Ik heb zo het gevoel dat dit een gevoelig plekje  van de velomobielen is...Ik bestel alvast 4 trapashouderklemmen...

mijn geluk had een behoorlijk dipje...

Je bent als bestuurder van een velomobiel kwetsbaar dat weet ik ondertussen al. Je probeert zoveel mogelijk de verkeerssituatie in te schatten ,maar af en toe loopt het wel eens mis. Zo ondervond ik gisterenavond ...

Een zalige dag was het... een prima fietsweertje en na de vroege shift besloot ik een trotje van een goeie 100 km te doen . Op weg naar huis reed ik op een fietspad, dat aan de linkerkant van de rijweg gelegen is.Plots kwam een wagen aangereden uit een straat aan mijn linkerzijde. De wagen stopte en ik vertraagde . Het was door de lage zon niet mogelijk om de bestuurder te zien en de wagen bleef staan tot ik genaderd was tot op 2 m . Dan ging alles heel snel ... de wagen schoot vooruit en knalde op mijn neus ... het was dan wel duidelijk ... de bestuurder had me niet gezien...

De snelheid van ons beiden was gering , de schade daarentegen ...

De neus ziet er niet uit... 

Aan beide zijden zit een scheur ... gelukkig kan ik nog rijden . Hopelijk ken ik het ligfietstreffen nog meedoen ... vandaag doe ik een poging om mijn beestje wat toonbaarder te maken...

Nu maar duimen dat alle kosten vergoed worden...

de badkuip update...

Het is er dan toch van gekomen ... 3 weken geleden werd de kap met enkele weken vertraging geleverd ! Mijn pret kon niet op !

De nieuwe kap !

Er zit een knik in de stroomlijn , maar daar lig ik niet van wakker...

Er zit wel een klein oppervlaktefoutje in de lak , maar als je het niet weet , valt het niet op.
Uiteraard werd de kap 's anderendaags al in gebruik genomen ...wat dacht je...
Ik had de ochtendploeg en het was - 2°C om 4 u in de morgen , een ideaal weertje om de kap te testen ... Meteen viel het op dat het behaaglijk warm was onder dat hoedje .Ik was te warm aangekleed en bij het stoppen aan de verkeerslichten dampte het vizier al aan .Een algemeen probleem ,denk ik...
Het is een beetje raar om alle geluiden nu wat uitdrukkelijker te horen ,maar het went heel vlug. Opstandjes in het wegdek neem ik nu heel rustig... anders botst mijn knikker tegen de kap. Door de zachte rubbers doet het geen pijn , maar aangenaam is niet echt...
Intussen heb ik er een 700 km mee gereden en bevalt ze me uitstekend .Rijden met een gesloten vizier is uit de boze.. het beslaat heel vlug .Daarom doe ik een test om te rijden met het vizier iets omhoog.De klep hou ik op vast met een blokje in het midden .Niet echt ideaal maar het is tijdelijk tot ik iets anders heb om het zwabberend scherm op te houden.
Binnenin heb ik een deflector bevestigd en het vizier heb ik behandeld met simonisatie aan beide zijden om het bedampen tegen te gaan en om de regendruppels te laten afdruipen.

                                   
                                     een blokje houd het scherm vast...Het vergt af en toe wat moeite om door de reflexties van het zonlicht en van de straatlichten te kijken...goed uitkijken is de boodschap...


Om het wat prettiger te maken onder het rijden heb ik me een risse astro 5 schokdemper aangeschaft.Een goed beslissing , zo blijkt ... wat een verschil met de originele demper ! Hij kost wel wat in aanschaf , maar ik heb er enkel maar goede ervaringen mee.

Ik schafte ook een waterdichte speaker aan. Heerlijk om de muziek nu wat luider te horen dan voorheen . Binnenkort komt er nog een fm-radiootje bij zodat ik op zondagvoormiddag de pré historie niet meer hoef te missen .
Om af en toe mijn toestellen bij te laden installeerde ik een usb-aansluiting .Via mijn 12 v batterijen kan ik alles bijladen indien nodig.

Mijn gsm hangt nu op de plaats van de snelheidsmeter

                                   De muziek komt via blutooth naar de speaker .Schokbestendig ,tot 6 u muziek en in een mum van tijd opgeladen...

Rijden in het donker was tot nu toe niet echt een probleem dankzij mijn sigma evo pro.Toch miste ik een lamp aan de linkerkant.Daarom schafte ik er nog één aan zodat ik nu een breed verlicht zicht voor me heb .Samen met de ledverlichting ben ik nu een klein verlicht kerstboompje in de nacht...

De lamphouders heb ik wat verlengd en nu is er plaats voor een camera en 2 dodehoekspiegels. Het speurt wel wat breed , maar het comfort maakt alles goed...

magneten bevorderen het comfort...

De blog van Gerrit deed me watertanden om de schuimkap van magneten te voorzien.Deze week heb ik er mijn werk van gemaakt.De magneten in de kuip zijn diam 15 en 5 mm hoog, met een trekkracht van 4.5 kg .Die in de schuimkap zijn diam 15 en 3 mm hoog ,met een trekkracht van 3.2 kg.De schuimkap ziet er nu zo uit:

de magneten in de kuip ( eerst vast gezet met secondelijm en daarna met siliconelijm )

de magneten in de schuimkap zijn erin gezet met bison tix gel

Het resultaat mag er zijn ! Wat een luxe ... je legt de schuimkap erop en klik ...alles sluit meteen aan op de juiste plaats.

Volgende week komt er meer wind onze kant uit en dan zal ik vlug ondervinden of de kap al of niet blijft zitten.

De magneetjes die ik nu nog over heb ,gebruik ik om mijn vizier op zijn plaats te houden.De velcro die ik tot nu toe gebruikte ,laat af en toe los op sommige plaatsen.Misschien is dit een betere oplossing...

een rond magneetje aan de buitenkant

binnenin zit een staafmagneet , die is gemakkelijker vast te nemen

Deze magneet heb ik ondertussen aan de binnenkant geplaatst en een kleinere vanboven gelegd.

Binnenin heb ik een elastiek (van mijn batterij) opgehangen aan een velcrostrip . Daarin past mijn rem precies en zo blijft mijn stuur hangen bij het uit-en instappen.

Een Belgisch weertje....regen , veel wind en zelfs hagelbolletjes...

Vandaag stond er  , zoals elke zondag ,een rit van om en bij de 100 km op het menu.Ik was al vroeg uit bed en stipt om 6u30 stond ik bij de bakker om croissants en boterkoeken af te halen.
Na een pilletje magnesium tegen de opkomende krampen en een flinke geut water was ik klaar.
Om 7u 15 kon ik dan eindelijk de weg op.Aangezien er een stevige NW-wind stond , besloot ik maar via Klerken en Woumen richting Diksmuide te fietsen om vandaar de oude spoorwegbedding tot in Nieuwpoort te volgen.In het begin was het droog maar naar mate ik de oude spoorweg naderde viel er regen met hagel uit de grijze massa boven mijn hoofd.Het hoofd koel houden was zeker niet moeilijk... door de bril zien ,des te moeilijker... Na even een plaspauze te nemen in Ramskapelle hield het gelukkig op.De beukende wind kwam vanop de zijkant en de strada recht houden was niet evident.In Nieuwpoort aangekomen moest ik uit de fiets omdat er te weinig plaats was om de strada tussen de paaltjes te loodsen...Met een goeie 60km op de teller begon ik aan de terugweg , die langs de ijzer naar Diksmuide liep.Ik dacht de wind grotendeels in het voordeel te hebben , maar blijkbaar dacht ik mis.Het zwiepen werd waarempel nog erger... gelukkig waren er bijna geen andere weggebruikers aanwezig.Het gevoel dat de wind je naar de overliggende graskant duwt is niet plezant...
Maar dat hebben we overleefd.Na een 10-tal km zag ik al de ijzertoren voor mijn neus en vandaar was het met de wind mee naar huis fietsen.De matige snelheid van op de heenweg werd een relatieve hoge snelheid.Op een bepaald moment reed ik in een put...Ik dacht dat de achterdemper door de smurfenmuts zat!Ongelooflijk wat een knal dat gaf...Na een check up bleek alles nog goed te zitten : geen lekke band,geen gat in de muts en alle wielen draaiden nog steeds rond... oef... Ik maakte van de gelegenheid nog gebruik om mijn bovenshirt af te doen ( blijkbaar heb ik de neiging om me wat warmer aan te kleden dan nodig... )
Bij thuiskomst stond er 103km op de teller en de beentjes waren nog fit.
Vorige week reed ik 152 km en toen had ik al last van krampen en vermoeide benen na 100 km.Vandaar dat ik deze week op zaterdag en zondag een pilletje heb genomen.( dat deed ik vroeger ook toen er zware mtb-tochten op het menu stonden )
Ik hoop in het voorjaar een brevet van 200 km mee te rijden.Ik geloof dat er op 7 maart terug van Moeskroen naar Kadzand wordt gereden.Deze mag ik niet missen...als het weer meezit natuurlijk...

Ik dacht deze week mijn emvelomobielkap te ontvangen... helaas is er een foutje gebeurd bij Etienne... er werd een kap gemaakt voor een Quest XS ipv voor een stada...
 ... dat wordt nog een 3-tal weken geduld uitoefenen...en duimen dat het niet stortregent als ik op de weg ben....

" een witte badkuip " : niet voor lang meer....

Van bij de aankoop vd strada, loop ik met het idee rond om mijn fiets te personaliseren.Ik wil hem nog meer laten opvallen en een eigen identiteit geven.
Je kan dit op vele manieren , maar ik wil er geen geld aan uitgeven .Een mooie reclame van een firma waar ik voeling mee heb, lijkt me wel wat.Ik heb voor mezelf uitgemaakt , dat ik er geen cent voor vraag...De firma moet de kosten van de reclame en de plaatsing voor zijn rekening nemen.

Woensdag trok ik mijn" stoute schoenen " aan en stapte binnen bij de directiesecretaresse van mijn werkgevers .Ik gaf uitleg bij mijn bedoelingen en liet enkele foto's zien...De dame was behoorlijk onder de indruk van de strada ( ze had nog nooit zo'n futuristisch ding " gezien ) Het logo van de firma zou er best wel goed op staan...
Ze zou alles in het werk stellen om de directeur te overtuigen .
Gisterenmiddag was het zover... ik ontving de bevestiging dat Voestalpine zal ingaan op mijn aanbod om met hun logo rond te rijden.Ik mocht mijn wensen omtrent het ontwerp overmaken en dan zouden ze een voorstel ter goedkeuring aan mij voorleggen.
Mijn wensen ( de refecterende strips moeten blijven of er moeten er in het ontwerp ingewerkt worden ) heb ik kenbaar gemaakt en ik hoop binnenkort een mooie print te zien...
De print op de firmawagen vind ik in ieder geval geslaagd .Ik verwacht iets in hetzelfde genre.
Ik denk dat het misschien raadzaam is om een soort van een contract op te stellen .Er moet vastgelegd worden hoelang de reclame er moet of mag opblijven.Verder moet ik nog eens nadenken over wat er nog moet vastgelegd worden...

Dit zijn de kleuren en het logo.De mogelijkheid bestaat dat er een afbeelding van koudgewalste profielen bij komt...

mijn eerste " boem "....

Het was me het dagje vandaag.... toen ik op een voorrangsweg reed , naderde ik een kruispunt waar ik linksaf moest.In de straat waar ik moest inrijden ,stonden 2 bestelwagens te wachten.De eerste zag dat ik snelheid minderde en zette nog voor mijn neus aan.De 2de had niets in het motje en zette meteen ook aan....net voor mijn flank remde hij in alle hevigheid en raakte me net niet.... Geloof me :mijn tikker sprong bijna uit mijn lijf....
Alsof dat nog niet genoeg was ..... een uurtje later stond ik te wachten aan de Sint-Michiels kerk in Roeselare.Plotseling reed een wagen me langs achter aan ... Mijn rem stond niet op en ik werd een metertje verder door geduwd.Gelukkig had zijn plastiek bumper me geraakt en was er enkel een zwarte streep te zien op de hoek van de velomobiel.Ik dacht meteen aan het slechtste scenario.Na een grondige inspectie meende ik geen schade te hebben... " oef " het had erger gekund...

Gezien worden is een noodzaak , maar soms is dat niet voldoende en moet je wat geluk hebben ....je weet steeds wanneer je vertrekt , maar nooit of je zal aankomen....

ledverlichting

Ik heb de indruk dat mijn zichtbaarheid vooraan en achterop iets te weinig is...

Deze week heb ik daarom de strada voorzien van ledverlichting vooraan en achterop.

Ik heb gemakkelijkerwijs een apart cirquit aangemaakt op 12 V.Dat leek me de beste oplossing.Het nadeel is natuurlijk ,dat er nu 2 batterijen inzitten  ( 6V en 12 V ) , maar dat neem ik erbij.Ik ben heel tevreden met het resultaat.Alles werd zoveel mogelijk in waterdichte uitvoering aangekocht.Ik heb de laatste tijd nogal veel last van condens.Wekelijks rijd ik in het WE 100 tot 120 km en dan loopt de condens ervanaf langs alle kanten.Zelfs mijn ventisit staat onder.Dat zal gedeeltelijk wel door het afdekken van de voetengaten komen ...( ik maakte gebruik van siliconen rubber om de gaten dicht te maken , naar het vb van Wim Schermer )
Maar nog liever wat condens ,dan berekoud hebben in je zitje...

aankoop van een strada ... "een veredelde badkuip" volgens de collega's op het werk...

Na veel wikken en wegen besloot ik in december om een strada aan te schaffen.
Ik was 8 jaar lang een fervent mountainbiker en vorig jaar kocht ik een furai.Met deze ligfiets reed ik in 2014 een 7000 km.Ondanks dat liggen een heel fijn gevoel heeft , is er niks aan als het regent en koud is.Zeker als je last heb van ondraaglijke koude voeten en handen...

Begin december '14 kocht ik strada 135 over van iemand die er amper 30 km mee had gereden... tijdens een feestje was de man iets te wild gaan dansen en hij hield er een rugletsel aan over...
Voordien werd de strada gebruikt door velomobiel.nl als testmobiel .
Op 13 december gingen we hem ophalen in Gelderland , een eind over Arnhem.De dag voordien had ik de aanhangwagen voorzien van 3 rails ,om de strada vast te zetten .

Na een fijne testrit, werd alles netjes vast gezet en de terugweg werd aangevat.

De dag nadien ging ik toeren in de streek van Ieper - Menen. Wat een heerlijke machine !