witter dan wit...

Na ongeveer 3 maanden is de badkuip terug thuis !

Eind vorig jaar , een dag voor Kerstmis om precies te zijn , werd ik aangereden ( van de weg geduwd ) door een haastige dame in een lage sportieve wagen . De schade beperkte zich tot een scheur in de zijkant van de neus en een zijdelingse kras in de lak . Met de wagen was er niets aan de hand , het vuil was afgeveegd waar er contact was gemaakt met de badkuip.
Na wat gekibbel over de onzichtbaarheid van dit soort voertuigen ... , werd een ongevallenaangifte ingevuld . De dame vroeg me of ze erbij mocht vermelden dat ze me zeker niet gezien had ... "Natuurlijk mevrouw " , was mijn antwoord . ( Ze was me nochtans een minuutje voordien voorbij gereden ...) Maar dit was een detail die niet zo belangrijk was.
Begin 2017 kon de papiermolen van de verzekeringen beginnen draaien . In februari melde de tegen-verzekering dat er voor dit soort voertuigen niet meteen een expert werd gevonden. Uiteindelijk ,na veel zoeken, nam een gerenommeerd expertisebureau de zaak op zich  . De strada werd half maart tot bij Emvelomobiel gebracht voor de afspraak met de expert.
Dit verliep niet helemaal als gepland ... op één of andere manier heeft de expert de strada niet gezien en werd alles via foto's geregeld .
Begin april kon de herstelling beginnen . Al vlug dook er een groot probleem op met de oude laklaag. De lak van de door mezelf uitgevoerde reparatie ,bleek korreltjes te vormen . Bij het fijn schuren maakten die korreltjes diepe krassen in de romp. Uiteindelijk werd geopteerd om het geheel met een ruwere korrel dan normaal te wrijven . Met het gegeven dat de verf van vreemd origine was , wilde de spuiter geen risico nemen  . Eerst werd er een stukje proef gespoten en dit bleek mee te vallen . Toen men echter de volledige fiets had gespoten bleek dat de nieuwe lak op sommige plaatsen toch los liet. Zo erg dat de ganse operatie opnieuw over gedaan moest worden .

Uiteindelijk is de strada een wit pareltje geworden .

Weldra worden de zijkanten en de neus terug voorzien van bestickering . De witte en rode ledstrips worden er binnenkort ook op gekleefd .Zo zal de badkuip er als voorheen uitzien.  De vlaggenmast komt er voorlopig niet op .

Na het lange wachten is het terug heerlijk fietsen met de velomobiel . Wat heb ik hem gemist...

Pech ? VAB is al onderweg ...

Meestal kan ik mij verhelpen als pech mij overkomt ,maar gisteren was dit niet het geval... In het verleden heb ik geleerd dat je beter voorzien bent van hulpmiddelen als het nodig blijkt. Het nadeel is dat je heel wat bijkomend gewicht meezeult in je velomobiel .
Het kan voorvallen dat het euvel niet ter plaatse te verhelpen is. Daarom heb ik sinds 1 jaar een pechverzekering . Geen overbodige luxe blijkt nu...
Tijdens het kerstrondje West-Vlaanderen brak een stuurstang . Doordat beide wielen in een andere richting stonden , kwam de strada vrijwel meteen tot stilstand. Ter plaatse herstellen was geen optie en de pechverhelping werd aangesproken . De telefoonoperator van dienst kon zich niet echt voorstellen over welk type fiets het ging . Van een velomobiel had hij nog nooit gehoord ... een ligfiets was het enige wat hij zich voor de ogen kon halen...
Na iets meer dan een half uur was de takeldienst ter plaatse. De badkuip werd zorgvuldig vastgemaakt op de laadbak en ik kreeg een gratis lift huiswaarts.
Aan kijklustigen op de weg was er geen gebrek...

Nog nooit eerder had de man zoiets vervoerd...

Op het eerste zicht zou het een lastige klus worden om het afgebroken stuk van de stuurstang te demonteren.

de kleine ruimte leent zich niet tot werkzaamheden...

 Maar bij nader onderzoek bleek dat de stuurstangen bevestigd zijn aan een L-profiel ,dat vastzit met 2 bouten . Het zijn dezelfde bouten waarmee de stuurboom wordt vastgezet op de tunnel. Nog een geluk dat de bouten vast zitten aan het profiel. Zo is alles gemakkelijk te demonteren en te monteren.

vanbinnen kan je gemakkelijk de moeren lossen

Eenmaal deze bouten los zijn ,kon ik met wat wringen,het geheel uit de kleine openingen halen.

het afgebroken stuk 

De stuurstang blijkt een buisje waar 2 stukjes draadstang aan gelast zijn . 

Vandaag heb ik het buisje aan beide zijden afgezaagd. Een draadstang DIN 975 M6 heb ik op lengte gezaagd ,het buisje erover getrokken en met inox-moeren geborgd. Om zeker te zijn dat de buis niet loskomt door trillingen, heb ik deze met epoxy-lijm op de draadstang vastgezet . 

een geslaagde operatie...

Het geheel heb ik terug gemonteerd , de sporing geregeld en de strada rijdt beter als voorheen...

Mijn eerste ervaring met de takeldienst is goed afgelopen. 

Het moet gezegd... ik had geluk dat er een cafeetje in de buurt was ( een half uur in de koude wachten zou niet gezellig zijn ...) en de takeldienst kon mij gemakkelijk bereiken.

Zelf de fiets ophalen zou me meer gekost hebben dan de pechverzekeringspremie.

een zijdelingse schuiver...

Een tijdje geleden kieperde ik om bij het nemen van een haakse bocht. Ik neem deze bocht wekelijks zonder problemen .Maar deze keer stond er een hevige wind en daar had ik geen rekening mee gehouden... Ik kwam met mijn helm tegen een vangrail terecht en de strada rolde eronder door. Ik viel zowaar in de beek die erachter lag. Gelukkig bleef mijn schoen in de haken vastzitten zodat ik niet helemaal door rolde.Door het dragen van een helm heb ik er geen verwondingen aan over gehouden . De helm was horizontaal midden door ...

Al bij al viel de opgelopen schade mee...De body was getekend met enkele diepe dwarse krassen ,zowel op de zijkant als op de neus.Ook de stickers op de ene zijkant waren  beschadigd. Functioneel was de strada nog in orde, enkel het uitzicht was niet echt om aan te zien. 

Om de kosten wat beperkt te houden werd beslist om alles zelf te herstellen. Met plamuren en spuiten heb ik niet veel ervaring en daardoor duurde het werk ook iets langer dan gehoopt.

Het plamuren verliep met wisselend succes ... en ook het spuiten met spuitbussen bleek niet zo eenvoudig te zijn... Sommige spuitbussen sputterden op het einde waardoor er spatten ontstonden...

De ganse make-over duurde een 8-tal dagen.

Uiteindelijk zijn we tevreden met het eindresultaat , al zie je de overgang van de oude verflaag naar de nieuwe nog wel ... maar dat nemen we er bij... 

de grondlaag

                                                          Het eindresultaat:

nieuwe belettering , ditmaal een stuk groter...

een embleem siert de neus

Vooraleer ik van start kon gaan met de herstellingen , moest ik eerst een methode zien te vinden om de velomobiel van de grond te krijgen . Dat werkt gewoon beter...

Met 2 manuele takels en enkele katrollen maakte ik een systeem zodat de strada een goeie meter boven de grond kon zweven.

De strada wordt op 3 punten opgetild :

de voorkant wordt door middel van  haken door de 2 voorwielen omhoog getrokken

de 2 manuele takels 

Door middel van katrollen die vastgemaakt zijn aan de gordingen worden de kabels naar de takels geleid . 

 Hopelijk blijft de badkuip in de toekomst gespaard van dergelijk leed... al is een ongelukje vlugger gebeurd dan je denkt...

Een nieuwe "strada"look voor 2016...

Van een mooie timing gesproken....Gisteren vielen de stickers die ik liet maken bij http://www.sticker-land.be in de brievenbus .

Vandaag 1 januari was het D-day...

Van belettering heb ik geen kaas gegeten en ik had wat schrik om deze zelf op de strada te kleven. Dankzij de bijgeleverde handleiding blijkt het een piece of cake te zijn ( toch wat deze belettering betreft... )

Het werkje moest ik vandaag opknappen in mijn garage , daar de buitentemperatuur te laag was.Onder de 13 °C doet de lijm immers zijn werk niet goed meer .

De belettering moest evenwijdig hangen met de onderkant van de strada . Dat is evenwel niet eenvoudig op te meten. Om enigszins een meetpunt te hebben , gebruikte ik een lat die op het zicht evenwijdig met de bodem werd gelegd. Mits goed ontvetten van de body, juist opmeten en het voorzichtig lostrekken van de letters , was er niets moeilijk aan het kleven. Onder het goedkeurende oog van vrouwlief werd de juiste plaats bepaald en 10 min later ging de eerste strip erop... 

Het resultaat :

Er werden 2 verschillende strips gemaakt ,zodat de duwende figuur steeds richting neus duwt .

de laatste lange route van 2015...

Wie vaak fietst, hoopt diep vanbinnen wel eens te weten hoever hij in één dag fietsen kan... Bij mij is dit gevoel niet anders . Je hoort vaak dat mensen deelnemen aan een brevet van 200 km of meer .Dat was ook mijn bedoeling in 2015 , maar het is er uiteindelijk nooit van gekomen.

Gisteren was het een ideale dag om de raceschoenen aan te trekken en een langere rit te maken .Het beloofde een mooie lentedag in putje winter te worden. Een koude start ,maar nadien een heerlijk zonnetje ... Een prima dag om enkele uurtjes in de velomobiel te vertoeven en daarbij te genieten van al wat de revue voorbij gleed... 

Om 8u 30 vertrok ik in het schemerlicht richting Wervik waar ik de leie zou volgen tot aan het kanaal naar Zeebrugge .

Bij de doortocht te Kortrijk viel mijn aandacht aan een St.Bernardhond die los liep en de voorbijrijdende fietsers aanklampte. Er was geen spoor van het baasje ...De hond had me in eerste instantie nog niet gezien en stilletjes hoopte ik dat dat zo zou blijven .Maar niet opvallen met een voertuig van bijna 3 m is niet bepaald eenvoudig ... Toen de hond me in de smiezen had , zette die meteen koers richting strada .Nu weet ik dat die honden niet meteen bekend staan als agressieve honden , maar helaas ook niet als kleine , lichte hondjes... Aangekomen bij de velomobiel richtte de hond zich op , zette zijn poten bovenop het instapgat en begon mijn gezicht af te dweilen...Het was even happen naar adem en daarna kon ik de poten van de hond opheffen en zo "Bernard "wegduwen en hem duidelijk te maken dat dit niet gewenst was.Terug op de grond, kreeg die meteen een ander slachtoffer in het vizier en kon ik mijn reis zonder veel erg verder zetten.

Op de splitsing met het kanaal naar Gent,Brugge en Zeebrugge volgde ik het kanaal rechtdoor tot waar ik het kanaal richting Damme tegen kwam. Vandaar zette ik koers richting Brugge . Eenmaal de Brugse kinderkopjes verteerd , ging de reis verder via het kanaal naar Oostende, waar ik enkele kilometers de kustlijn volgde om tenslotte in Nieuwpoort de frontzate naar Diksmuide te nemen. Vandaar begon de duisternis al in te vallen .Gelukkig lag de eindmeet maar 25 km ver meer...

                             

                                                                                                                            

ik waande me af en toe in de begingeneriek van " secret Army "

                                   

     langs de Frontzate... herinneringen aan de oorlog...

                                                                     

                                                                          Diksmuide

Mijn oorspronkelijk geplande rit was 198 km, door een iets ander traject te nemen kwam ik uit op 221 km.

Het verwonderde dat er nog jus in de benen zat om nog wat verder te rijden. Ik kan dus nog een heel stuk verder fietsen ... Alweer een uitdaging voor 2016... 

6213,8818 miles further...

Vorige week was het zover... de teller liep vlotjes de 10000 km voorbij.  Nog een grote 250 km te gaan en met 10660 km op de teller , zullen mijn eerste 10000 km met de badkuip een feit zijn.
Bij de aanschaf van de strada had ik nooit gedacht dat ik zoveel tijd zou vertoeven in de mobiel... Laat staan dat ik in minder dan 10 maanden al meer dan 10000 km zou afleggen. Mijn jaargemiddelde strandde vroeger steevast op een 7000 km .Dit jaar wordt het een stuk meer.
De meeste afstand leg ik af tijdens mijn vrije tijd .Het woon-werkverkeer bedraagt ongeveer 2500 km per jaar.
Ondertussen heb ik al heel wat meegemaakt op de weg ... gaande van wuivende mensen tot mensen die obscene gebaren maken . Ook in het verkeer verliep het niet altijd vlotjes . Onoplettende fietsers of wandelaars , autobestuurders die van een parking komen en zomaar het fietspad oprijden. Ik kwam het , zoals iedere fietser , al tegen .Sommige drukke plaatsen ontwijk ik nu bewust. Defensief rijden en het kenbaar maken van je aanwezigheid door het gebruik van de claxon maken soms het verschil.
Opvallen is naar mijn mening de boodschap .

Aan de badkuip is er in een jaar tijd ook het één en ander veranderd. Er werd een risse astro demper geplaatst ,vooraan werden er vorige week 2 stugge veren en nieuwe glijbussen gemonteerd . ( het dokkerende geluid van weleer is daarmee volledig weg , oef ! ) Ook aan de verlichting heb ik extra aandacht besteed . Het is altijd mijn betrachting geweest om zo goed mogelijk gezien te worden in het verkeer .De strada werd vooraan en achteraan voorzien van ledstrips en op de lamphouders staan 2 sigma powerled evo's . Een 2-tal weken maakte ik de definitieve vlaggenmast . Hij is voorzien van knipperende ledstrips voor en achter en een wimpel in de belgische driekleur .

Van pech werd ik ook niet gespaard... 4 lekke binnenbanden en 3 kapotte buitenbanden  , 2 bracketklemmen ,een kapot kettingwiel, een gat in de body door de demper en niet te vergeten : 2 aanrijdingen ,waarvan 1  met als gevolg een neusreconstructie en 2 maanden out voor de herstelling ).

Ik heb geleerd om steeds een materialenkoffer met de belangrijkste materialen en binnenbanden bij me te hebben . Het koffertje weegt wel anderhalve kilo , maar zonder waag ik me niet meer op de weg . Ik heb een fietsbijstandverzekering af gesloten , maar deze gebruik ik enkel als noodoplossing.

Een snelle rijder ben ik niet ... mijn gemiddelde snelheid op lange afstand (+ 100 km) is om en bij 32 km / h . Daar ben ik best tevreden mee .

De reclame op de badkuip staat er jammer genoeg nog steeds niet op... Ik nam sinds augustus 2 maal contact op met de verantwoordelijke .De mevrouw liet me weten dat ze er nog aan dacht , maar blijkbaar vergeet ze het telkens weer... Jammer ... Geduld is een mooie deugd , maar het mag niet eeuwig duren... Nog even wachten en dan ga ik op zoek naar een andere firma .

dec 2014 en 660 km op de teller

nov 2015 en 10396 km op de teller

 

een nieuwe vlaggenmast en nieuwe kopzorgen...

Gedurende enkele weken experimenteerde ik met de vlaggenmast. Om overdag wat meer op te vallen , kwam er een 2de en langer lint bij. Van beide linten werd de reflecterende strip verwijderd ,zodat er meer fluo-groen te zien is. Onlangs kreeg ik een grote Belgische 3 kleur en deze wil ik versnijden tot een wimpel van 50 cm lengte en 30 cm hoogte. Dit wordt een werkje voor de komende weken...

Om in het donker meer gezien te worden werd er een dikkere vlaggenmast op de trekhaakbeugel gemonteerd . In de mast zijn er aan de voorzijde 2witte ledstrips ingewerkt en aan de achterzijde 1 rode ledstrip en een rode "topstrip"

Om de zaak af te maken en vooral om de batterij te sparen , heb ik er een pinkerdoos tussen gemonteerd . Wie mij nu niet ziet ,kijkt helemaal niet...

Kopzorgen ....

Vorige week had ik een diepere put niet voortijdig gezien toen ik vlotjes aan het rijden was. Een hevige " bonk" en een sterk rubber geurtje lieten me verstaan dat het niet goed zat... Het rechter voorwiel liep bovenaan tegen de wielkast en de band tekende af in het wielgat. Na het demonteren van de veerpoot , zag ik dat de die door de body zat... ( een mens zou van minder in z'n haar krabben )

Binnenin is de body opgestoken...

Aan de buitenzijde het omgekeerde...

Gelukkig was ik gestopt bij een garage en daar had men rondsels liggen die groter waren dan het gat in de body. Toen deze gemonteerd waren , kon ik vooralsnog mijn weg huiswaarts vervolgen.

Intussen weet ik dat er een groot rondsel onder de rubberring dient te liggen, waarop de body steunt.Dat was helaas niet het geval...er zat enkel een rubber tussen de veerpoot en de body... De bewuste veerpoot maakt sindsdien wel een  vervelend licht dokkend geluid op wat minder vlakke wegen. Ik heb deze al eens open gedaan en voorzien van nieuw vet , maar het geluid komt na enkele kilometer terug opzetten.

Op een forum zag ik dat het geluid kan voortkomen van de rubbers. Deze week monteer ik nieuwe rubberringen .Ik zal er ook wat meer monteren ( met extra rondsels ertussen ) zodat ik wat hoger van de grond sta. ( Hier in de omgeving zijn de straten rijkelijk bezaaid met half ronde fietsdrempels waar de onderkant vd strada steevast over sleept. ) 

Het zou ook kunnen dat de veerpoot nu wat teveel speling heeft in het gat vd body en dat de wrijving het geluid veroorzaakt.. Hopelijk is het euvel binnenkort verholpen ...

Bij het nazien vd de veerpoot merkte ik dat er een moer waarmee het frame aan de body is bevestigd , was losgekomen. Een eenvoudige klus was het niet ... de moer bevindt zich binnenin de middengoot en die is enkel met een héél lange sleutel te bereiken. Gelukkig kan je met een stokje en wat tape wonderen verrichten...

veiligheid en comfort

Na vele reacties van bezorgde vrienden en medeweggebruikers, heb ik besloten om een vlaggenmast te bevestigen op de houder van de trekhaak. Ik had zo mijn bedenkingen over de vlaggenstokjes die in de handel verkrijgbaar waren ... daarom heb ik een eigen versie samengesteld...

Het uiteinde van een vishengel leek me uitermate geschikt voor de job... sterk en zeer flexibel... Het geheel heb ik vastgezet met siliconenlijm op een draadstang van M 10 die op zijn beurt vastgemaakt is op de beugel van de trekhaak.

Een gewoon vlaggetje heb ik niet overwogen en een trikevlag lijkt me dan weer te groot... dus werd het uiteindelijk een stuk reflecterende riem vastgelijmd op een buisje dat net over de hengel schuift.

Door de stevigheid vd draadstang (60 cm ) kan de vlaggenmast nooit tegen de body terecht komen...

Gisteren volgde dan de ultieme zichtbaarheidstest... op een rotonde waar je als velomobilist bijna onzichtbaar bent door een haag...

Tijdens mijn rit kwam er een auto uit de richting waar de zwarte auto op deze foto komt aangereden. Ondanks het reflecterend lint werd ik helaas niet opgemerkt door de bestuurder ... Tot een botsing kwam het gelukkig niet .Mijn toeter deed de bestuurder nog net op tijd stoppen. Het is mogelijk dat mijn lint te klein is om opgemerkt te worden .Daarom overweeg ik nog een lint bij te plaatsen. Hopelijk worden de linten dan wel gezien.... 

Tijdens de langere tochten is het aangenaam om wat muziek te horen. Ik schafte me onlangs een U-boom speaker aan .

Een behoorlijk groot ding dat 360° muziek via bluetooth laat horen. De U-boom kan gemakkelijk bovenop de wielkast van het achterwiel geplaatst worden.De speaker heb ik in een vijverfiltermatje gewikkeld zodat alle schokken gereduceerd worden en het geluid niet belemmerd wordt.

Het geheel wordt met klittenband aan de kapstok gehangen en kan prima bediend worden. Het geluid klinkt heerlijk door de smurfenmuts . Voor nieuwsgierige blikken is de U-boom onzichtbaar "weggemoffeld". Het is beslist een prima aanwinst die bovendien ook vuil-en waterdicht is !